Wprowadzenie

Historia Żydów w Polsce

Historia Żydów na ziemiach polskich liczy ponad tysiąc lat. Mieszczą się w niej długie okresy religijnej tolerancji i splotów okoliczności, wywierających pozytywny wpływ dla polskiej wspólnoty żydowskiej, ale również niemal całkowita eksterminacja (Holokaust), dokonana podczas okupacji Polski, przez nazistowskie Niemcy .

Geneza powstania dzielnicy żydowskiej

Warszawa była największym skupiskiem ludności żydowskiej w przedwojennej Polsce. Żydzi już w 1939 roku odczuli szykany władz niemieckich; nakazano sporządzić spis ludności żydowskie, wprowadzono obowiązek noszenia białej opaski z niebieską gwiazdą Dawida na lewym ramieniu oraz sklepy żydowskie, one również zostały oznaczone. 15 listopada 1940 r., niemieckie władze okupacyjne (na ich czele stał Ludwig Fischer), w północnej części miasta, zaczęły tworzyć dzielnicę żydowską. Wszyscy Polacy mieszkający na tym terenie mieli obowiązek wyprowadzenia się, a żydzi, którzy mieszkali w innych częściach ówczesnej warszawy, musieli przenieść się w wyznaczone miejsce.
Dzielnica żydowska dzieliła się na Małe i Duże Getto połączone drewnianym mostkiem nad ulicą Chłoną. Getto ostatecznie zamknięto 26 listopada 1940r, kiedy to ogrodzone wyznaczone tereny murem.  Od tej pory żydzi zostali całkowicie odizolowani od reszty miasta, nie mogli przebywać poza wyznaczonym miejscem.